«Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»
Κάποιες φορές είναι σημαντικό να θυμόμαστε την πραγματική έννοια της λέξης ήρωας, την πραγματική διάσταση της έννοιας πατριώτης, τι σημαίνει θυσία και αγώνας για την Ελευθερία.
Μια τέτοια μορφή στην ιστορια του Ελληνικού έθνους είναι ο 19χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
Τα μεσάνυχτα της 13ης Μαρτίου του 1957 οδηγήθηκε στην αγχόνη από τους Βρετανούς δυνάστες της Κύπρου. Η καταπακτή ανοίγει. Εννέα δευτερόλεπτα αργότερα αφήνει τη τελευταία του πνοή.
Το τελευταίο του γράμμα, το πρωινό εκείνης της ημέρας, το τελειώνει με τις παρακάτω φράσεις:
«Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.»
Δεν ρωτάμε γιατί, ξέρουμε. Αγέρωχος στάθηκες μπροστά στον θάνατο, αγέρωχος μπροστά στους δολοφόνους σου. Αγέρωχος, ενώ κάποιοι θα έκλαιγαν από φόβο, θα οδύρονταν, ίσως και να πρόδιδαν. Σήμερα μας προβάλουν κάθε λογής “παραδείγματα” λιγοψυχίας. Εμείς θέλουμε να θυμηθούμε εσένα.
Αθάνατος!
Ο Πρόεδρος, Β. Πολυμερόπουλος.
Ο Αν. Γεν. Γραμματέας, Γ. Χρυσανθακόπουλος.